Eski Anadolu Türkçesi, Türkçe'nin Anadolu'da kullanıldığı dönemlere verilen isimdir. Bu dönem genellikle 13. yüzyıl ile 15. yüzyıl arasını kapsar. Eski Anadolu Türkçesi'nin bazı özellikleri şunlardır:
Arapça, Farsça ve Türkçe'nin etkileşimi: Bu dönemde Türkçe, Arapça ve Farsça gibi diğer dillerle yoğun etkileşim içindeydi. Bu nedenle, Eski Anadolu Türkçesi'nde bu dillerden ödünç kelimeler ve yapılar bulunmaktadır.
Ünlü uyumu: Eski Anadolu Türkçesi'nde ünlü uyumu çok daha belirgindir ve daha sık kullanılmaktadır. Ünlü uyumu, kelimelerin sonundaki ünlülerin birbirine uyum sağlamasıdır.
Anlam kayması: Eski Anadolu Türkçesi'nde, günümüz Türkçesi'nden farklı anlamlara gelen kelimeler ve yapılar bulunmaktadır.
Dilbilgisi yapıları: Eski Anadolu Türkçesi'nde dilbilgisi yapıları günümüz Türkçesi'nden farklılık gösterir. Örneğin, fiil çekimleri ve zamirlerde farklı yapılar kullanılır.
Ahengi sağlayan sesler: Eski Anadolu Türkçesi'nde ses uyumu ve ses zarafeti önemlidir. Şiirlerde ve edebi metinlerde bu özellik daha belirgin bir şekilde kullanılır.
Bu özellikler Eski Anadolu Türkçesi'ni diğer Türk lehçelerinden ve dönemlerden ayıran temel özelliklerdir.
Ne Demek sitesindeki bilgiler kullanıcılar vasıtasıyla veya otomatik oluşturulmuştur. Buradaki bilgilerin doğru olduğu garanti edilmez. Düzeltilmesi gereken bilgi olduğunu düşünüyorsanız bizimle iletişime geçiniz. Her türlü görüş, destek ve önerileriniz için iletisim@nedemek.page